فرد آستر؛ بازیگری که می‌رقصید
روزنه هنر؛ امید غیاثوند
بنیاد فیلم آمریکا (بفا) نام «فرد آستر» را در فهرست ۱۰۰ بازیگر قرن بیستم در رده پنجم قرار داده اما این هنرمند آمریکایی، بیشتر شهرت خود را از رقص و رقصندگی در آثار سینمایی دارد.
فرد آستر متولد ۱۰ می(۲۱ اردیبهشت) ۱۸۹۹، در کودکی توسط والدین وارد عرصه نمایش شد و اما بدون «آدل» خواهر خود هرگز به یک اسطوره تبدیل نمی‌شد زیرا «ادل» به او یاد داد چگونه برقصد.
این برادر و خواهر سال ۱۹۱۷ وارد برادوی شدند و تا سال ۱۹۳۲ که «ادل» ازدواج کرد به رقصیدن با یکدیگر ادامه دادند.
فرد آستر پس از موفقیت در برادوی، با ایفای نقش در «خانم رقصنده» (۱۹۳۳) در کنار «جوان کرافورد»، ضمن تجربه نخستین بازی در سینما و هالیوود، شروع باورنکردنی را رقم زد.
وی سپس با «پرواز به ریو» (۱۹۳۳) با جینجر راجرز شریک رقصنده خود همراه شد و در ۹ فیلم با یکدیگر همبازی شدند.
سال ۱۹۳۹ همکاری فرد آستر با جینجر راجرز متوقف شد و او با «ملودی برادوی» (۱۹۴۰) با النور پاول رقصنده مشهور جهانی جفت شد.
فرد آستر همچنین افتخار رقص با ریتا هیورث ستاره نوظهور را در «تو هرگز ثروتمند نخواهی شد» (۱۹۴۱) به دست آورد؛ این فیلم یک موفقیت بزرگ بود و ریتا هیورث را در کانون توجه قرار داد. این دو سال ۱۹۴۲ با بازی در فیلم «تو هرگز دوست‌داشتنی نبودی» موفقیت دیگری را کسب کردند.
فرد آستر طی دوران حرفه‌ای چند بار بازنشستگی خود را اعلام کرد! نخستین بازنشستگی سال ۱۹۴۶ اتفاق افتاد، زمانی که احساس کرد حرفه اش رو به افول است اما این بازنشستگی کوتاه بود و سال ۱۹۴۸ با موزیکال پرطرفدار «رژه عید پاک» بازگشتی قوی داشت.
وی سال ۱۹۵۷ بار دیگر اعلام بازنشستگی کرد اما با بازی در کمدی موزیکال «چهره خنده دار»(۱۹۵۷) در کنار آدری هپبورن بازگشت موفقیت آمیزی را سپری کرد.
فرد آستر پس از بازی در یک سری برنامه تلویزیونی موزیکال، در درام جنگی «در ساحل» (۱۹۵۹) ظاهر شد و با وجود اینکه این نقش یک نقش غیر رقصنده بود، اما بازی فرد آستر به اندازه رقص او قوی بود و نامزد گلدن گلوب شد.
وی طی دوران حرفه‌ای بارها تمجید شد و جوایزی از جمله امی، گلدن گلوب و اسکار افتخاری را کسب کرد.
فرد آستر دهه ۶۰ و ۷۰ تا آخرین بازی خود در فیلم ترسناک «داستان یک روح» (۱۹۸۱) به حضور در سینما و تلویزیون ادامه داد و در نهایت سال ۱۹۸۷ در ۸۸ سالگی بر اثر ذات الریه درگذشت.
فرد آستر با آوردن رقص به سینما، به فیلم‌ها اعتبار داد و به خاطر الهام بخشی، در خاطره هالیوود و مخاطبان سینما می‌ماند.
