سینما

۵ کارگردان وسواسی و کمی ظالم

اختصاصی؛

روزنه هنر – امید غیاثوند
فیلمسازی فرآیندی بسیار پیچیده است که به تلاش پرزحمت و درجه بالایی از حرفه ای‌گری نیاز دارد. 
برخی کارگردانان به عنوان افرادی سرسخت، کمال‌گرا و وسواسی شهرت پیدا کرده‌اند اما این ویژگی ها اغلب سبب شده نزد همکاران خود بویژه بازیگران به گونه ای دیگر شناخته شوند و از آنها به عنوان «ظالم» یاد شده است.
گاه وسواس برخی از این کارگردانان در یک برداشت بی نقص چنان به مشکلی سخت تبدیل شده که بازیگران قید کار را زده اند و عطای همکاری حتی با بزرگترین فیلمسازان را به لقایش بخشیده اند.
البته در مواقعی وسواس عده ای دیگر از کارگردانان، دامن عوامل را نگرفته و معطوف به روند ساخت فیلم بوده است.
آلفرد هیچکاک که به «استاد تعلیق» مشهور است را باید در صدر فهرست کارگردانان وسواسی و ظالم قرار داد زیرا او این خصیصه را در مقابل و پشت دوربین آشکار می کرد.
«تیپی هدرن» ستاره فیلم های «پرندگان» و «مارنی»، همواره از رفتارهای هیچکاک دلخور بوده و او را یک «شکنجه گر ظالم» یاد می کرده است.
شاید کمتر کسی باور کند جیمز کامرون خالق «تایتانیک» نیز کارگردانی ظالم نام گرفته باشد.
کامرون کارگردان سخت گیری است و معتقد است باید هر چیزی سر جای خود باشد و در این مورد بقدری افراط کرده که گفته شده هنگام فیلمبرداری یکی از صحنه ها، شلاق در دست او به خاطر ضربه شدید ناشی از عصبانیت شکسته است.
استنلی کوبریک با «درخشش» شناخته می شود اما هر کسی با او کار کرده اعتراف می کند که این همکاری به خاطر وسواس و کمال گرایی وی بسیار دشوار بوده است.
وی به خاطر برداشت های مکرر و اعصاب خورد کن بین بازیگران فیلم های خود بدنام بود.
«شلی دووال» بازیگر فیلم «درخشش» اعتراف کرده، به خاطر وسواس کوبریک در تکرار برداشت ها، به گریه افتاده و دچار ریزش مو شده است.
جان فورد مطرح ترین کارگردان فیلم های وسترن را نیز باید در دایره سینماگران ظالم افزود.
وی همواره سر صحنه به شدت بداخلاق بوده و حتی جان وین، وفادارترین و مورد اعتمادترین و ستاره فیلم های او از تمسخر و سرزنش جان فورد در امان نبوده است.
اما سرجیو لئونه ایتالیایی و خالق «سه گانه دلاری» نه تنها یک فیلمساز قابل بلکه تاریخ دان خوبی بود.
وی حین ساخت صحنه های جنگ داخلی آمریکا در یکی فیلم های خود، از فیلم های واقعی این جنگ و کشته‌شدگان آن که توسط متیو برادی(۱۸۲۲-۱۸۹۶) برداشت شده بود، به صورت جز به جز استفاده کرد و اصرار داشته به عنوان مرجع قرار گیرند.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا