داستین هافمن؛ بزرگ بازیگر کوچک

روزنه هنر – امید غیاثوند
داستین هافمن نمونه خوبی برای شکست این باور است که شرط بازیگری را داشتن چهره و استایل بدنی می داند زیرا این بازیگر ۸۷ ساله ثابت کرد می توان با ۱۶۷ سانتیمتر قد و چهره نه چندان زیبا تبدیل به یکی از ستارگان بزرگ سینما شد.
هافمن متولد ۸ اوت(۱۸ مرداد) ۱۹۳۷، برخلاف هشدار عمه خود که گفته بود «تو نمی تونی بازیگر بشی»، تحصیل در رشته پزشکی را ترک و برای آموختن بازیگری در اکتورز استودیو ثیت نام کرد.
پس از حضور در چند نمایش، به دعوت مایک نیکولز در «فارغ التحصیل» بازی کرد و حضور در این فیلم بحث برانگیز سبب شد نخستین نامزد بهترین بازیگر مرد اسکار شود.
سال ۱۹۶۹ بازی در «کابوی نیمه شب» جان شلزینگر دومین نامزدی اسکار را برای او رقم زد و توانست جایزه با ارزش بفتا را دریافت کند.
دهه ۷۰ میلادی اوج درخشش هافمن بود. در وسترن «بزرگ مرد کوچک» ظاهر شد و با گریمی سنگین نقش پیرمردی ۱۰۳ را بازی کرد، با ایفای نقش «لوئیس دگا» در فیلم دیدنی «پاپیون» همبازی استیو مک کوئین شد، در «همه مردان رئیس جمهور» با بازی در نقش «کارل برنشتاین» در کنار رابرت ردفورد که نقش «باب وودوارد» را بازی می کرد و یک اثر مهیج سیاسی جذاب را خلق کرد، در «مرد دونده» ترسناک ترین سکانس شکنجه را بازی کرد و با بازی در درام «کرامر علیه کرامر» جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد را گرفت.
در دهه ۸۰ نیز هافمن در »توتسی» زن پوشی را تجربه کرد و در مقابل وارن بیتی در «ایشتار» ظاهر شد که هم در گیشه شکست خورد و هم نظر منفی منتقدان را برانگیخت.
هافمن در «مرد بارانی» نقش ماندگار «ریموند بابیت» دانشمند مبتلا به اوتیسم را در کنار تام کروز جوان ایفا کرد؛ فیلم پرفروش ترین اثر سال ۱۹۸۸ شد و داستین هافمن با این نقش دومین اسکار بهترین بازیگر مرد را بدست آورد.
هافمن دهه ۹۰ را با بازی در «هوک»، «شیوع»، «شهر دیوانه» و «دم سگ را بجنبان» گذراند و در سال ۲۰۰۴ با فیلم پر فروش «ملاقات با فاکرها» نظرها را به خود جلب کرد.
در سال ۲۰۰۸ نیز با صداپیشگی استاد شیفو در «پاندا کونگ فو کار» همه را شگفت زده کرد.
آخرین حضور هافمن بازی در «مگالوپلیس»(۲۰۲۴) واپسین ساخته فرانسیس فورد کاپولا است.
هافمن بازیگری با کارنامه و نقش های متتوع است و از معدود ازیگرانی که توانسته جایزه امی، تونی، گلدن گلوب و اسکار را کسب کند.
وی در کنار رابرت دنیرو، آل پاچینو و جک نیکسلون چهار ستون اصلی عرصه بازیگری جهان طی ۶ دهه گذشته بوده اند.