«قهوه پدری» و برگ برنده‌ای به نام بازیگران

روزنه هنر؛ غزل رنجبری نوشت: در سینمای کمدی پس از قصه و شوخی‌های جذاب، به عنصری به نام بازیگر می‌رسیم که نقشی کلیدی در شکل‌گیری فیلم‌های کمدی و گرمی گیشه‌شان دارد. مشابه این اتفاق در سریال‌ها نیز رخ داده و پلتفرم‌ها هم از این قاعده مستثنی نیست.
سریال «قهوه پدری» ساخته مهران مدیری که به تازگی به طور اختصاصی توسط پلتفرم فیلم‌نت عرضه شده، تازه‌ترین نمونه در این باب به حساب می‌آید که از بازیگران کارکشته ژانر کمدی بهره گرفته است.
مهران مدیری که سابقه‌ای طولانی در تولید سریال‌های کمدی دارد و بازیگران زیادی را در این زمینه به شهرت رسانده، در تازه‌ترین ساخته خود و در نقش‌های اصلی آن از بازیگرانی استفاده کرده که سابقه درخشانی در زمینه کمدی داشته‌اند. ژاله صامتی یکی از آنها است که مهمترین کمدین زن این روزهای آثار نمایشی به حساب می آید و حضورش به نوعی تضمین‌کننده موفقیت یک اثر نمایشی در باب کمدی است چراکه تماشاگر ذهنیت خوبی نسبت به وی دارد و می‌داند که او حداقل استانداردهای کمدی را رعایت می‌کند. او در «قهوه پدری» نقش زنی به نام سیمین سامان کارمند بانک را ایفا می‌کند که با وجود سطح مالی زیر متوسط خانواده، برای حفظ آن تلاش می‌کند. صامتی شناخت درستی از نقش دارد و ریزه کاری‌هایی به آن اضافه کرده که بر جذابیت آن افزوده است؛ یکی از آنها مثبت‌اندیشی گاه افراطی اوست که طعنه به صفحه‌های اینستاگرامی اینچنینی و متکی بر روانشناسی زرد می‌زند به خصوص هنگام صرف صبحانه خانوادگی و نیز جایی که شرخر وارد خانه آنها می‌شود.
اما شاه‌سکانس «قهوه پدری» با بازی صامتی جایی است که به سالن آرایشگاه رفته و با قیمت‌های نجومی پکیج‌های زیبایی مواجه می‌شود. او در این بخش شوخی‌ها را عالی اجرا کرده و زمان بندی درخشانی را رعایت کرده است.
اما این سریال یک بازیگر درجه یک دیگر هم دارد. سام درخشانی پس از سری فیلم‌های خوب، بد، جلف و سریال پژمان و چند کمدی پرفروش، در اینجا نقش مرد بی دست و پا و ساده‌ای را بازی می‌کند که عقل معاش چندانی ندارد و کتابفروشی‌اش هم از رونق افتاده و در عین حال به خاطر چک بی‌‌حل در آستانه رفتن به زندان است. درخشانی برای جان بخشیدن به جهانگیر ادیب از کمترین میزان حرکت بهره گرفته تا کند بودن جهانگیر را به رخ بکشد. در عین حال از عینک ته استکانی هم به عنوان یک ابزار به درستی بهره گرفته تا شوخی‌های نوشته شده را شیرین‌تر کند که نمونه آن را در چشم تو چشم شدن او با مرد شرخر می‌بینیم.
جواد رضویان که برگ برنده تعداد زیادی از ساخته‌های مدیری بوده، در «قهوه پدری» در نقش نجم‌الدین میخچالچی رییس سیمین ظاهر شده است. او در همان تک‌سکانس داخل بانک که حکم معرفی شخصیت را دارد،‌ شوخی‌های بانمکی را شکل داده که بخش مهمی از آن به لهجه ناکجاآبادی او و میمیک چهره‌اش بازمی‌گردد. به ویژه هنگامی که همزمان با همسرش و سیمین حرف می‌زند و هر لحظه تغییر جهت می‌دهد! همان چیزی که سریال‌هایی از جنس «قهوه پدری» به آن نیاز داشته و می‌تواند یکی از برگ‌های برنده آن در قسمت‌های پیش رو باشد.