مرتضی عقیلی؛ ستاره «غریب آشنا» سینمای ایران

روزنه هنر-امید غیاثوند
سوم آذر ۱۴۰۳ برای مرتضی عقیلی شب شیرینی بود و قدردانی در جشن حافظ، گرچه اندکی از تلخی دوری ۴۳ ساله از صحنه را از وجود او زدود اما زخم های روحی این بازیگر پیشکسوت را به خاطر ممنوع الکاری التیام نمی بخشد و از همین رو آن شب فریاد زد: «به امید روزی که برای هیچ هنرمندی حکم ممنوعیت نیاید.»
برای مرتضی عقیلی ۷۹ ساله که بازیگری را در کودکی با حضور در تعزیه آغاز کرد، عضو گروه تئاتر «شاهین سرکیسیان» شد و با آن چهره نمکین ۵۰ فیلم بازی کرد و سه فیلم ساخت، سال ۱۳۵۹ وقتی به او اعلام شد «ممنوع الچهره» است،‌ زمان متوقف شد.
اینجا بود که به همراه خانواده تن به مهاجرت داد و پس از عزیمت به ترکیه و اسپانیا، در نهایت ساکن آمریکا شد.
در سال های اولیه مهاجرت به آمریکا و در شرایط سخت مالی پیشنهاد فعالیت سیاسی را رد می کند و پس از چند سال دشوار و انجام کارهای متفرقه، به اجرای تئاتر در آمریکا، اروپا و استرالیا می‌پردازد اما چنانکه خود گفته، هچیکدام موفقیت آمیز نبودند و دچار افسردگی می شود.
به ناچار برای امرار معاش، سه سال به عنوان راننده امداد خودرو مشغول به کار می شود و ماجرایی یدک کش کردن خودرو «پیتر فالک» و واکنش بازیگر نقش «ستوان کلمبو» وقتی که متوجه می شود که او قبلا بازیگر بوده، هم تاسف آور و هم شنیدنی است.
مرتضی عقیلی دهه ۹۰ شمسی به ترکیه رفت و پس از چند همکاری با شبکه جم به ایران بازگشت و نخستین بار پرویز پرستویی خبر بازگشت مرتضی عقیلی را هنگام درگذشت پسر او در تابستان سال ۱۳۹۸ اعلام کرد!
پس از مدتی بواسطه پرویز پرستویی با وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی وقت ملاقات می کند و پس از قول مساعد وی برای فعالیت بازیگری، اسفند ۱۴۰۰ با بازی در نمایش «فلزات چکش خوار» پس از ۴۰ سال به صحنه باز می گردد.
سوم آذر ۱۴۰۳ در جشن سینمایی حافظ، از مرتضی عقیلی به خاطر یک عمر فعالیت هنری قدردانی شد.
مرتضی عقیلی پیش از دریافت تندیس، از محمدعلی فردین، ناصر ملک مطیعی، رضا بیک ایمانوردی، نصرت الله وحدت و بهروز وثوقی به عنوان یاران، استادان و دوستان خود یاد کرد و گفت «بغض من این است آرزوی چنین شبی را داشتند اما به آنها ندادند.»
مرتضی عقیلی چندی پیش از آغاز پیش تولید فیلم سینمایی “کویت پنجاه پنجاه” به نویسندگی، کارگردانی و تهبه کنندگی خود خبر داد اما باید دید باب تحقق آرزوها برای این ستاره «غریب آشنا» سینمایی ایران بعد از ۴۳ سال همچنان باز می ماند یا نه؟