سعید پورصمیمی برای «پرویزخان» گریه کرد

 تدوین‌گر فیلم سینمایی «پرویزخان» گفت: در پشت‌صحنه‌ای از فیلم «پرویزخان» با محوریت پرویز دهداری، سعید پورصمیمی بازیگر این نقش، گریه‌اش گرفته بود و می‌گفت من پرویزخان را نمی‌شناختم و امروز که او را شناخته‌ام، می‌فهمم چقدر بزرگ بوده است.

به گزارش ایرنا، حسن حسن‌دوست تدوینگر فیلم «پرویزخان» که برای آن از جشنواره چهل و دوم فیلم فجر سیمرغ بلورین دریافت کرد، درباره این فیلم به خبرنگار سینمایی ایرنا گفت: ما فیلمی ساخته‌ایم که برای مردم جذاب و مفید باشد، آن را ببینند و دوست داشته باشند. به همین خاطر در جشنواره مورد توجه قرار گرفت و در اکران هم از آن استقبال خواهد شد چرا که فیلم قابلیت‌هایی دارد که مردم را جذب می کند.

فوتبالی نیستم و با فوتبال و فضای آن ارتباط خاصی ندارم درک موضوع در برخی موارد در «پرویز خان» برایم سخت بود

وی در توضیح سختی‌های این اثر اظهار داشت: این کار فرقی اساسی با کارهای دیگرم نداشت چرا که ۴۵ سال است مشغول تدوین همه نوع فیلم از گونه جنگی و دفاع مقدس تا خانوادگی و … هستم. واقعیت این است که تدوین همه آنها سخت بوده است، اما چالش اصلی در «پرویزخان» برای من این بود که چون فوتبالی نیستم و با فوتبال و فضای آن ارتباط خاصی ندارم درک موضوع در برخی موارد برایم سخت بود. با این حال چون کارگردان فیلم اِشراف فوتبالی داشت به درستی من را هدایت می کرد و در این فیلم درس فوتبالی هم گرفتم.

حسن‌دوست افزود: تنها موضوع سخت «پرویزخان» برای من قصه فوتبالی آن بود که باید درک و حس می کردم و دست به تدوین می زدم. در نهایت این موضوع نه تنها خسته‌کننده نبود که جذاب بود و اواسط کار بود که ماجرای فیلم را گرفتم، خودم را به فیلم عادت دادم و قصه من را با خودش کشید و برد.

تدوینگر «پرویزخان» در توضیح ماهیت این فیلم و لزوم پرداخت قهرمانان ملی در آثار سینمایی تاکید کرد: در همه عرصه‌ها آدم‌های شاخصی هستند که باید در قالب کتاب، مستند، فیلم و سریال به جامعه معرفی شوند. به‌ویژه این که برخی چهره‌ها برای مردم ناشناخته مانده‌اند و وظیفه هنرمندان در این زمینه سنگین‌تر است. نمونه‌اش پرویزخان دهداری که شاید مردم عادی و نسل جدید شناخت کافی از او ندارند.

تیم من نه تیم ملی !

حسن‌دوست افزود: بر این اساس ساخت فیلم سینمایی «پرویزخان» اتفاق مبارک و مفیدی است ضمن این که تاثیرگذاری سینما در مقایسه با عرصه‌هایی چون کتاب و نقاشی بسیار قوی‌تر است. در نتیجه اگر با دید ملی و تاریخی جلو برویم نتیجه فیلم مطلوب می‌شود و مردم هم می‌پسندند. این رویه متاسفانه در سینمای ما کم است و باید جان بگیرد.

وی یادآور شد: مانند خیلی‌ها من از آقای دهداری چیزی نمی‌دانستم و همین نشان می‌دهد که ارزش تولیداتی از این دست در آگاه‌سازی مخاطبان تا چه اندازه راه‌گشاست. حتی در پشت‌صحنه‌ای از فیلم آقای سعید پورصمیمی گریه‌اش گرفته بود و می‌گفت من این آدم را نمی‌شناختم و امروز که او را شناخته‌ام می‌فهمم چقدر بزرگ بوده و تا چه اندازه ما از این آدم‌ها کم داشته‌ایم و داریم؛ آدم‌هایی که به اصولی اعتقاد دارند، پای اعتقادات خود می‌ایستند و تلاش می‌کنند تا به نفع جامعه حرکت و فرهنگ‌سازی کنند. باید درباره این آدم‌ها بیشتر و بیشتر فیلم ساخت.

در پشت‌صحنه‌ای از فیلم سعید پورصمیمی گریه‌اش گرفته بود و می‌گفت من این آدم را نمی‌شناختم و امروز که او را شناخته‌ام می‌فهمم چقدر بزرگ بوده است

وی در پاسخ به این سوال که کدام بخش فیلم را بیشتر دوست داشت، گفت: در مجموع از فیلم «پرویزخان» بسیار تاثیر گرفتم. زمانی که فیلمی مانند این اثر سینمایی، درست ساخته شده باشد احساساتی می‌شوم. در جریان تدوین این فیلم هم بغض کردم و چند سکانس در آن هست که بسیار بر من اثر گذاشت. مثلا قسمتی که آقای دهداری به خانه کامیاب می‌رود و از او می‌خواهد که به تیم ملی بپیوندد و او می‌گوید تعجب‌برانگیز است که شما به اینجا آمده‌اید، آن هم درحالی که به ما گفته بودید که باید معذرت‌خواهی کنیم و آقای دهداری می‌گوید از من نباید معذرت‌خواهی کنید باید از مردم معذرت‌خواهی کنید. یا در جمله بعد آن بازیکن می‌گوید چرا من باید به تیم شما بیایم و آقای دهداری می‌گوید به تیم من نه به تیم ملی. این دیالوگ‌ها برایم اثرگذار بودند.

این تدوینگر ادامه داد: از روی تجربه‌ای که به دلیل حدود ۵ دهه حضور در کار تدوین سینما دارم در زمان کار می‌توانم بفهمم یک فیلم چقدر می‌تواند با مردم ارتباط برقرار کند. حتی می‌توانم بفهمم که کجا مخاطب خواهد خندید یا دست خواهد زد و نکاتی از این دست. بر سر این کار هم چند صحنه را به آقای ثقفی گفته بودم که مطمئن باش اینجا مردم می‌خندند یا دست می‌زنند و زمانی هم که فیلم را با هم در جشنواره می‌دیدیم دقیقا در همان سکانس‌ها مردم واکنش‌هایی را که انتظار داشتم، نشان می‌دادند.