هوشنگ کامکار «خاطرات جوانیم» را منتشر کرد
آلبوم موسیقی «خاطرات جوانیم» با آهنگسازی و تنظیم هوشنگ کامکار هنرمند پیشکسوت موسیقی ایرانی منتشر شد و قرار است این اثر به همراه کنسرتینو برای سنتور و ارکستر توسط ارکستر سمفونیک ونکوور کانادا اجرا شود.
به گزارش روزنه هنر، آلبوم موسیقی «خاطرات جوانیم» با آهنگسازی و تنظیم هوشنگ کامکار شامل ۶ قطعه؛ خاطرات جوانی‌ام (برای تار و کمانچه و ارکستر سمفونیک)، نه به جنگ، هزار دوزخ، در عمق کارون، شوخی با بهاران و واریاسیون نوایی است که برای ارکستر سمفونیک و سازهای ایرانی نوشته شده است.
نوازندگان؛ ارسلان کامکار (ویولن و ویولن آلتو)، اردشیر کامکار (کمانچه)، علی جعغری پویان و سهراب برهمندی (ویولن آلتو)، نگار نوراد (ویلنسل) و احسان امامی (تار)، سیاوش کامکار (استودیو سیا) صدابردار و مسترینگ و مرتضی شمیسا گرافیست از دیگر هنرمندان این اثر هستند که توسط موسسه شهنای (امین جهانگیری) منتشر شده است.
در بخشی از توضیح این آلبوم به قلم کامکار آمده است: «در اینجا با احترام به آهنگسازان ایرانی توصیه می‌کنم برای پیشرفت موسیقی ملی ایران می‌توانند از تمام تکنیک‌ها و عوامل رایج موسیقی غربی در جهان امروزین چه موسیقی مدرن و چه پست مدرن و غیره در آثار خود استفاده کنند به شرطی که هویت ملی موسیقی ما در آن به صورتی منطقی و اصولی به کار رود. نه اینکه صرفاً موسیقی مدرن و دود کافونیک یا سریال و یا اولترا مدرن بنویسند که به نظر من نه تنها در ایران بلکه در جهان هم چندان مورد توجه قرار نخواهد گرفت و کار جدیدی نخواهد بود.
اگر چنانچه از موسیقیدانان مدرن غربی و آمریکایی بهتر نوشتند و تقلیدی ناقص از آنها نبود، شاید آثارشان مورد توجه عده‌ای خاص از مردم جهان قرار گیرد ولی هیچ کمکی به پیشرفت فرهنگ موسیقی ملی ایران نخواهد کرد.
نام اثر «خاطرات جوانیم» بدین دلیل انتخاب شد که تفکرات موسیقایی من همیشه توام بوده با موسیقی ملی و سنتی ایران چه در محیط خانواده‌ام و چه سال‌هایی که با محمدرضا لطفی و دیگر هنرمندان زندگی کردم و نیز تحصیلاتم در خارج از کشور که اصولی‌تر با تکنیک‌های موسیقی کلاسیک غربی و پیشرفت‌های آن از نزدیک آشنا شدم. در نتیجه محتوای این اثر یادبودی است از این دوران با تمرکز بر دو شیوه مختلف موسیقایی.
«خاطرات جوانیم» که ترکیبی است از سنت و تجدد. اثری نسبتاً مدرن است که برای ارکستر سمفونیک و ساز تار و کمانچه در یک موومان نوشته شده است. ترکیب ملودی‌های سنتی در گوشه‌هایی از دستگاه‌های شور (درآمد و کرشمه)، همایون (بیداد و شوشتری)، راست پنجگاه (درآمد) با بافت و هارمونی و کنترپوان غیرکلاسیک در ارکستر از جمله ویژگی‌های اصلی آن است.
بافت مدال ملودی‌های سنتی در تار و کمانچه با استفاده از فواصل سری و کرن موسیقی سنتی ایران به صورتی هماهنگ با هارمونی‌های پیچیده و متناسب با آن در هم ترکیب شده‌اند. در نتیجه برخلاف نظرات برخی اساتید که مخالف بکارگیری فواصل سری و کرن در موسیقی پلی فونی‌اند، آهنگسازان جوان ما از به کارگیری این فواصل در آثار پلی‌فونیک ارکسترالشان به صورت ملودیک نگران نباشند.
بافت کنترپوانتیک جدید ارکستر هماهنگ با ملودی‌های سنتی، هویت ملی و ایرانی اثر را حفظ کرده است. مدولاسیون‌های گوناگون در ارکستر و همچنین تغییرات موتیف‌ها و گوشه‌ها در دستگاه‌های گوناگون با حفظ هویت ملی به صورتی منطقی و مناسب در تار ارایه شده است.
ایده اصلی من در این اثر همانگونه که قبلاً اشاره کردم استفاده هر چه آزادتر از قواعد هارمونی، کنترپوان و ارکستراسیون مدرن موسیقی غربی با عوامل موسیقایی کاملاً سنتی ایران بوده که در آن هویت ملی موسیقی ما تا حدی حفظ شده است به طوری که شنونده ایرانی با حالت اثر بیگانه نخواهد بود و برای طرفداران موسیقی جهانی نیز تا حدی جذاب و جدید باشد. این اثر به همراه کنسرتینو برای سنتور و ارکستر چند ماه دیگر توسط ارکستر سمفونیک ونکوور کانادا اجرا خواهد شد.
«واریاسیون نوایی» واریاسیون در موسیقی کلاسیک غربی فرمی است که در آن تم اصلی به وسیله تزیینات ملودیک، هارمونیک یا ریتمیک در بخش‌های مختلف تغییر می‌یابد و کل اثر را تشکیل می‌دهد. این واریاسیون کاملا براساس ملودی محلی خراسانی به نام «نوایی» ساخته شده و یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد آن وحدت کلی و یکپارچگی واریاسیون در تمام بخش‌های ارکستر است. به عبارتی تمام عوامل ملودیک کنترپوانتیک و هارمونیک اثر از موتیف نوایی گرفته شده است.»
هوشنگ کامکار آهنگساز، مدرس موسیقی ایرانی، مولف و مترجم متولد ۱۳۲۵ در سنندج است، وی موسیقی را نزد پدرش استاد حسن کامکار آموخت و مدت ۲ سال در هنرستان عالی موسیقی تهران به تحصیل موسیقی پرداخت. کامکار سال ۱۳۵۴ درجه کارشناسی در رشته آهنگسازی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران را کسب کرد و سپس در کنسرواتوار سانتاچی چیلییای رم به تحصیل کنترپوان و فوگ پرداخت و درجه کارشناسی موسیقی را در ایالات متحده آمریکا از دانشکده سانفرانسیسکو دریافت کرد.
هوشنگ کامکار به مدت ۱۰سال در دانشگاه هنر به تدریس موسیقی پرداخت و مدیریت گروه موسیقی این دانشگاه را به مدت ۶ سال (از سال ۱۳۷۲ تا سال ۱۳۷۸) عهده‌دار بود. وی سرپرستی گروه موسیقی کامکارها را برعهده دارد. وی ۲۷ مرداد ۱۳۹۸ در دهمین همایش شعر و موسیقی کانون ادبی زمستان مورد تجلیل قرار گرفت.
کجایید ای شهیدان خدایی، دور تا نزدیک، پوئم سمفونی خرمشهر و حلبچه، خورشید مستان، بر تارک سپیده و کنسرتو ویلن «هوشنگان» (برای ویلن و ارکستر زهی- ۱۳۹۹) از آثار کامکار است.
ترجمه «کنترپوان مدال» (براساس شیوهٔ موسیقی قرن شانزدهم) اثر دیوید بویدن، «ارکستراسیون» اثر کنت کنان، «آموزش آهنگسازی» اثر جان هوارد و تالیف «موسیقی کلاسیک و رمانتیک» از دیگر آثار این هنرمند است.
منبع: ایرنا
