جشنواره میراث فرهنگی محل تجمیع میراث پربار فرهنگی و توان بزرگ اهالی هنر و رسانه است

پیام قائم‌مقام وزیر و معاون میراث فرهنگی به دومین جشنواره ملی چندرسانه‌ای میراث فرهنگی منتشر شد.

به گزارش روزنه هنر به نقل از ستاد خبری دومین جشنواره ملی چندرسانه‌ای میراث فرهنگی، علی دارابی در این پیام عنوان کرد: «خداوند را سپاسگزارم که توفیق حاصل شده است و این افتخار را دارم که برای دومین دوره، بشارت‏‌دهنده‏ برگزاری جشنواره‏ ملی چندرسانه‏‌ای میراث فرهنگی ایران باشم. نهاد مبارک و البته خردسالی که می‏‌توان در آتیه‏‌اش درختی تناور و پربار مشاهده کرد و امیدوار بود جمعیت زیادی از ایران و کشورهای همسایه و حتی مناطق مختلف جهان، از ثمرات و میوه‏‌هایش بهره‏‌مند شوند.
میراث فرهنگی یک کشور، آن بستر مشترکی است که مردمان یک قوم را، هرقدر که به لحاظ فیزیکی یا آداب و رسوم از هم دور شوند، در هرگوشه‏‌ای از جهان زندگی کنند و به هر مرام و مسلکی باشند یه یکدیگر متصل می‏‌کند. درست مثل ریشه‏‌هایی که فصل مشترک تمام برگ‌های یک درخت تناور است، و هر چه درخت پربارتر و سایه آن وسیع‌تر باشد، نشان از ریشه‏‌هایی عمیق‏‌تر و پهناورتر می‏‌دهد.
مراقبت و پاسداشت از این ریشه‏‌های قطور و حساس، وظیفه‏ انسانی و قانونی وزارتخانه‏ و معاونت میراث فرهنگی محسوب می‏‌شود، وظیفه‏‌ای حیاتی که هرچه زمان طی می‏‌شد، اهمیت و تاثیرگذاری آن بیشتر برای عموم مردم آشکارتر می‏‌شود، هر یک بنایی که مرمت می‏‌شود، هر اثر جدیدی که در فهرست میراث بشری درج می‏‌شود و هر میراث ناملموسی که به فهرست میراث فرهنگی ایران اضافه می‏‌شود، در حقیقت بار دیگر یادآور پیشینه‏‌ای است غرورآمیز که می‌تواند توشه‏ راه ما در سفر پرخطر و عجیبی باشد که در سال‌های پیش رو، و در مواجهه با فرهنگ‌های بیگانه و قدرت بی‏‌بدیل رسانه‏‌ها در این عصر نو پیش رو داریم.
جشنواره به نسبت نوپای چندرسانه‏‌ای میراث فرهنگی ایران، می‏‌تواند و بناست چراغ راه ما در این مسیر دشوار باشد. این جشنواره محل تجمیع میراث پربار فرهنگی از یک‌سو، و توان بزرگ اهالی هنر و رسانه از سوی دیگر است. مرکز فرهنگی هنری بزرگی که می‌تواند به صورت سالانه، آینه‏ تمام‌نمای ظرفیت‌های منحصر به فرد فرهنگی کشورمان باشد. در تمام سال‌های پس از پیروزی انقلاب بزرگ اسلامی ایران، فرهنگ و ارزش‌های بزرگ فرهنگی، بزرگترین مزیت رقابتی کشور ما در مقایسه با کشورهای منطقه، و حتی در فضای بین‏‌المللی و جهانی بوده است. سهم میراث فرهنگی کشورمان از این قدرت بزرگ، نه فقط می‏تواند در این جشنواره محاسبه و نشان داده شود، بلکه در استمرار این حرکت تا سال‌های آینده، می‏توان امیدوار بود که این جشنواره همچون مرکز تقویت و مضاعف‏ ساختن این توان عمل کند.
شعار اصلی جشنواره هم به گمان من مؤید همین افق و چشم‏انداز است. این جشنواره، می‌تواند آینه‏‌ای باشد که نه تنها میراث فرهنگی ایران را از دریچه‏ هنرهای گوناگون در معرض تماشای مخاطبان قرار می‏‌دهد، بلکه درست مثل آینه می‏تواند نور را مضاعف کرده و روشنایی‌بخش تحولات و پیشرفت‌های حوزه‏ تولید و ترویج ارزش میراث فرهنگی کشور، و ضرورت مراقبت و حراست از این میراث، در هر دو شاخه‏ میراث ملموس و ناملموس فرهنگی کشورمان باشد.
جا دارد از تلاش‌های بی‏دریغ دبیر محترم جشنواره آقای دکتر علیرضا تابش و دست‌اندرکاران آن و مهندس علیرضا خزائلی و همکاران پرتلاش ایشان در استان قزوین که ماه‏‌ها تلاششان بالاخره به بار نشسته است، تشکر کنم و امیدوار باشم این زحمات به جشنواره‌ای آبرومند و درخور نام و عظمت فرهنگ ایرانی اسلامی کشورمان، منجر شود.
والسلام علی من اتبع الهدی»