به گزارش روزنه هنر، شیوا شاکری، کارشناس رسانه در ایرنا نوشت: ۲۵ اسفند سالگرد درگذشت «افشین یداللهی» ترانه سرای مطرح کشورمان بود. او که نقش زیادی در جان گرفتن دوباره ترانه بعد از انقلاب داشت، خودش هم ترانه سرایی بسیار توانمند بود که متاسفانه بسیار زود و ناگهانی در اثر تصادف از بین ما رفت.
افشین یداللهی ترانه‌سرای نام‌آشنایی که جای خالیش هنوز اهالی ترانه و موسیقی را آزار می‌دهد، در دی‌ماه ۱۳۴۷ در اصفهان متولد شد. او که پزشک متخصص اعصاب و روان هم بود، فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۷۶ در صدا و سیما آغاز کرد. ترانه «از پارس تا خزر» یکی از کارهای او در ابتدای فعالیتش است که با صدای خشایار اعتمادی شنیده شده است.
او با سرودن تیتراژهای تلویریونی نام خود را بر سر زبان‌ها انداخت. اما به این مطرح شدن اکتفا نکرد. او نه تنها خودش مسیر پیشرفت را طی کرد بلکه کوشید مسیر ترانه‌سرایان جوان تر از خودش و همچنین اعتلای ترانه را هموار کند. تلاش او در کنار دیگر همکارانش برای تاسیس خانه ترانه همچنین اداره این انجمن پس از جدایی دیگر موسسان در راستای اهمیتی است که به ترانه و ترانه‌سرایی می‌داد.
یداللهی به نوعی نقش واسطه نسل ترانه‌سرایان قبل و بعد از انقلاب به شمار می‌رود. یکی از کسانی است که سعی کرد در نبود بزرگان ترانه فارسی در کشور با درک آثار آنان و انتقال آنچه دریافت کرده است به ترانه‌سرایان جوان خلاء بیست سال سکوت موسیقی پاپ داخل کشور را در حد توانش پر کند.
او به جز ترانه در شعر سپید هم طبع‌آزمایی کرده و چند کتاب در این زمینه منتشر کرده است. آثار چاپ شده یداللهی که شامل شعر سپیدند عبارتنداز: «روزشمار یک عشق»، «مشتری میکده‌ای بسته» و «حرف‌هایی که باید می‌گفتم و تو باید می‌شنیدی»؛ اما تنها مجموعه ترانه چاپ شده او با نام «جنون منطقی» یادگار دست‌وپنجه گرم کردن اوست با گونه‌ای از ادبیات که با آن شناخته شده است.
جنون منطقی کتاب نسبتا قطوری است که ترانه‌های اغلب اجراشده زنده‌یاد یداللهی را در بر می‌گیرد. ترانه‌های چاپ‌شده در این کتاب هم از عاطفه مناسب برخوردارند هم زبان سالمی دارند. چند ترانه در این کتاب زبانی شدیدا کوچه بازاری دارند و چند ترانه از زبان کاملا فاخر بهره می‌برند.
این نشانه تسلط شاعر بر انواع مختلف زبان است. از لحاظ مضمون این کتاب مجموعه‌ای از ترانه‌های عاشقانه است. عشق موجود در این اشعار هم دربرگیرنده عشق دو انسان است هم عشق یک انسان به میهنش اما آنچه مرحوم «یداللهی» را از دیگران متمایز می‌کند نگاه او به عشق است.
او عشق را از منظر یک روانپزشک می‌بیند و آن نگاه سنتی را ندارد. پیشنهاد او برای عشق داشتن یک احساس پاک در بستر رابطه‌ای منطقی و انسانی است. پیشنهادی که منجر به تولید آثاری شده است که در زمان خود غافلگیرکننده و جذاب بوده است. آثار جذابی که باعث شدند تاریخ ترانه فارسی ستاره‌ای خاموش‌نشدنی به نام افشین یداللهی داشته باشد.
